Figu-miku, czyli jak zabić monotonię podczas zajęć korekcyjno-kompensacyjnych
Nie wyobrażam sobie, aby podczas 45 minut zajęć korekcyjno-kompensacyjnych skupić się na doskonaleniu wyłącznie percepcji słuchowej, grafomotoryki czy też pamięci. Powód wydaje się oczywisty – monotonia zabija motywację do pracy. Oczywiście można pracować na tym samym materiale, jednak wymaga to nie tylko zmiany aktywności, ale i rodzaju ćwiczeń.
Zestaw Figu-miku to jeden z elementów programu „Eduterapeutica SPE 1-3”. Kiedy po raz pierwszy zobaczyłam tę grę, pomyślałam: Figury jak figury, bez szału. I zanim sięgnęłam po nią ponownie, upłynął tydzień.
.jpg)
Najpierw skorzystałam z jednego z ćwiczeń opisanych w broszurze dołączonej do gry. Stało się ono dla mnie inspiracją do poszukiwań nowych pomysłów na wykorzystanie zestawu w pracy z dziećmi. Poniżej kilka propozycji.
Ćwiczenie 1
Wersja 1
Rozpoczęłam od ćwiczenia „Kawiarnia” zaproponowanego w broszurce. Poprosiłam uczniów, aby nazwali koła w poszczególnych kolorach smakami lodów. I tak oto koło zielone stało się gałką lodów o smaku jabłkowym, białe – śmietankowym, różowe – malinowym… Już samo wspomnienie o lodach wywołało u dzieci miłe skojarzenia.
Kolejny etap zabawy polegał na wzajemnym przygotowywaniu sobie lodów. Najpierw dzieci realizowały moje zamówienie (Poproszę cztery gałki lodów: jedną dużą gałkę o smaku czekoladowym, dwie małe malinowe i jedną dużą cytrynową.), a później swoje.
Wersja 2
Następnie zmodyfikowałam ćwiczenie. Podobnie jak w pierwszej wersji dzieci nazywały koła smakami lodów, a później przygotowywały dla siebie lody, z tym że wszystkie gałki lodów w chwili odbierania zamówienia były zakryte, dzięki czemu dzieci doskonaliły pamięć oraz koncentrację.
W pierwszej wersji tego ćwiczenia poprosiłam, by słuchając mojego zamówienia, uczestnicy przyglądali się kolorowym kołom, co ułatwiało zapamiętywanie. Natomiast w wersji drugiej takiej możliwości już nie było.
Dodatkową wartością zabawy było wdrażanie do wypowiedzi ustnych na dany temat, formułowania i zapisywania zdań w zeszycie. Przy okazji udało nam się z jedną z uczestniczek zabawy utrwalić nazwy czterech kolorów w języku angielskim oraz zapamiętać podstawowe figury i ich wielkość: mały – średni – duży.
Ćwiczenie to okazało się idealne zarówno dla uczennicy, która ma duże problemy z pamięcią i koncentracją uwagi, jak i dla pozostałych uczniów wymagających wsparcia, przede wszystkim w zakresie doskonalenia percepcji wzrokowej oraz funkcji językowych.
Ćwiczenie 2
Wersja 1
Narysowałam na kartce kostkę do gry i każdej liczbie oczek przyporządkowałam figurę (wielkość figury nie miała znaczenia). Uczniowie rzucali kostką do gry (każdy miał 8 rzutów), a liczba wyrzuconych oczek wskazywała figurę, którą otrzymywał rzucający (sam wybierał kolor oraz wielkość).
Kiedy ta część zabawy dobiegła końca, należało ułożyć z zebranych figur dowolny przedmiot. Warunek: trzeba było wykorzystać wszystkie zebrane figury. Następnie każdy uczeń odpowiadał na serię pytań adekwatną do treści ułożonego przedmiotu. Jedno pytanie wywoływało kolejne.
Przykład:
- Kto mieszka w tym domu?
- Czy Michał ma rodzeństwo?
- Ile lat mają siostry Michała?
- O ile lat Gabi jest młodsza od Michała?
- Kto jest najmłodszy z czwórki rodzeństwa?
- Jakie są ich ulubione zabawy?
- Co dostały dzieci od Mikołaja?
Zabawa ta, podobnie jak poprzednia, pozwoliła doskonalić udzielanie pełnych odpowiedzi na zadane pytania. Dodatkowo umożliwiła porównywanie liczb.
Wersja 2
Jedna z uczennic z wylosowanych figur wykonała moją postać. Do ułożonego obrazka opracowała następujący tekst: To pani Ewa, która pojechała nad morze. Na głowie ma kapelusz. Przyjechała na wakacje, ponieważ chce odpocząć od szkoły. Będzie bawiła się piłką w wodzie. Przyjechała na wakacje na tydzień.
To tylko kilka pomysłów, które przyszły mi do głowy, kiedy sięgnęłam po grę Figu-miku. Kiedy piszę te słowa, w mojej głowie pojawiają się kolejne pomysły. Można je wykorzystać nie tylko w pracy z uczniami z klas 1–3, ale również młodszymi, do czego zachęcam.
Gra Figu-miku stwarza wiele możliwości, przede wszystkim pomaga:
- doskonalić percepcję wzrokową,
- wdrażać do wielozdaniowych, spójnych wypowiedzi,
- samodzielnie układać pytania i formułować odpowiedzi na pytania innych,
- doskonalić umiejętności matematyczne: przeliczanie, porównywanie, stosunki wielkościowe,
- utrwalać kolory i kształty,
- doskonalić kreatywność poprzez układanie własnych obrazków z figur (zestaw oprócz figur podstawowych, zawiera także inne kształty).
A co najważniejsze, uczniowie doskonalą umiejętności poprzez zabawę, nie mając poczucia, że się uczą. Dzięki temu nastawienie do realizacji zadania jest pozytywne.
Autorka:
Ewa Kempska - doświadczona nauczycielka edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej, pedagog, terapeutka.
