Opinie Klientów

Przez ostatnie dwa miesiące podczas prowadzenia zajęć z drukowania 3D, miałem możliwość korzystania z zestawu długopisu 3D Banach Master. Młodzież, zarówna podczas lekcji i podczas zajęć dodatkowych, chwaliła sprzęt za łatwość w obsłudze. Z mojej obs
Czytaj więcej ...
Przez ostatnie dwa miesiące podczas prowadzenia zajęć z drukowania 3D, miałem możliwość korzystania z zestawu długopisu 3D Banach Master. Młodzież, zarówna podczas lekcji i podczas zajęć dodatkowych, chwaliła sprzęt za łatwość w obsłudze. Z mojej obserwacji wynika, że nauka obsługi następuje błyskawicznie i już po kilku próbach uczniowie wykonywali bardziej skomplikowane projekty. Długopis 3D idealnie sprawdza się jako narzędzie do projektowania. Narzędzie nie zacina się, poprawnie wydaje materiał i nagrzewa filament. Jakość wytworzonych produktów jest na bardzo dobrym poziomie.

Długopisy 3D Banach Master z filamentem i pakietem edukacyjnym

Długopisy 3D są łatwe w obsłudze. Świetnie sprawdzają się w szkole ponadpodstawowej. Uczniowie chętnie wykonują własne projekty i poprzez zabawę uczą się modelowania oraz rozwijają wyobraźnię przestrzenną. Praca z długopisami angażuje wiele zmysłów,
Czytaj więcej ...
Długopisy 3D są łatwe w obsłudze. Świetnie sprawdzają się w szkole ponadpodstawowej. Uczniowie chętnie wykonują własne projekty i poprzez zabawę uczą się modelowania oraz rozwijają wyobraźnię przestrzenną. Praca z długopisami angażuje wiele zmysłów, a zajęcia przy ich wykorzystaniu zostają zapamiętane. Dla nauczyciela wygodą jest praktyczne zapakowanie długopisów w walizki, co pozwala na łatwe przenoszenie sprzętu z sali do sali.

Długopis 3D jest doskonałą pomocą edukacyjną w terapii dzieci ze SPE (i nie tylko…). Ten produkt stał się dla mnie narzędziem do tworzenia zindywidualizowanych pomocy terapeutycznych, tj.: alfabet palcowy (daktylografia PJM), pomocy do zabaw matematy
Czytaj więcej ...
Długopis 3D jest doskonałą pomocą edukacyjną w terapii dzieci ze SPE (i nie tylko…). Ten produkt stał się dla mnie narzędziem do tworzenia zindywidualizowanych pomocy terapeutycznych, tj.: alfabet palcowy (daktylografia PJM), pomocy do zabaw matematycznych, rozwijających percepcję wzrokową czy koordynację oko-ręka. Reakcja dzieci? Zachwyt i ogromna chęć do zabawy. Pojawiły się także pytania od dzieci: Z czego to jest zrobione? Zdecydowanie jestem zwolenniczką nauki przez zabawę i działania w przestrzeni (nie na karcie zadaniowej). Dzieci także chętniej wchodzą w tego typu aktywności. W mojej głowie rodzą się kolejne pomysły na wykorzystanie długopisu! Daje tyle możliwości! Stanowi motywację do pracy, rozwija kreatywność i pozwala stworzyć obiekty przestrzenne. Nie wspomnę już o walorach związanych z doskonaleniem motoryki i precyzji. Może być także narzędziem, które podniesie jakość pracy w małych zespołach lub w parze.

Długopis Banach 3D + Filament PLA 200 m ZESTAW

Długopisy 3D w Harcówce? Czemu nie? Świetny pomysł na uatrakcyjnienie zbiórek gromad zuchowych i drużyn harcerskich. To niewielkie urządzenie ma dużą moc. Doskonale sprawdza się podczas majsterki. Za ich pomocą można wyczarować wszystko - od ozdób ch
Czytaj więcej ...
Długopisy 3D w Harcówce? Czemu nie? Świetny pomysł na uatrakcyjnienie zbiórek gromad zuchowych i drużyn harcerskich. To niewielkie urządzenie ma dużą moc. Doskonale sprawdza się podczas majsterki. Za ich pomocą można wyczarować wszystko - od ozdób choinkowych, po karnawałowe maski, zawieszki, pamiątkowe znaczki z biwaku, aż po zaginione w akcji pierścienie do chusty! Co głowa, to pomysł! Długopis 3D działa terapeutycznie - sprzyja rozwojowi koncentracji, usprawnia małą motorykę i precyzje ruchów.

Długopisy 3D Banach Master z filamentem i pakietem edukacyjnym

Długopisy przyjęte z wielkim entuzjazmem wśród młodzieży Zespołu Szkół Ponadpodstawowych w Świeciu oraz I LO Świecie.

Długopisy 3D Banach Master z filamentem i pakietem edukacyjnym

Dodaj opinię

Ocena:
Anuluj
Podejścia terapeutyczne w autyzmie

Podejścia terapeutyczne w autyzmie

TEACCH jako wiodące podejście w pracy z osobami ze spektrum autyzmu

Pomimo, że wciąż powstają nowe terapie i podejścia- bardzo wiele z nich bazuje właśnie na tym programie z Północnej Karoliny w Stanach Zjednoczonych. Dr Eric Schopler i dr Robert Reicher stworzyli podstawy podejścia TEACCH w 1966 roku. Prace zespołu specjalistów zakończyły się sukcesem, gdy w 1972 r. Zgromadzenie Ogólne Stanu Północna Karolina przyjęło ustawę nakazującą utworzenie Oddziału Leczenia i Kształcenia Dzieci z Autyzmem i Podobnymi Upośledzeniami Komunikacji –TEACCH. W 1980 roku TEACCH został ogłoszony jako najskuteczniejszy program stanowy dla dzieci z autyzmem w Stanach Zjednoczonych. W Europie głównym specjalistą przekazującym wiedzę na temat TEACCH był Teo Peters z Belgii, który przekazał swoje doświadczenie także w Polsce na szkoleniach zorganizowanych w Fundacji SYNAPSIS. Odwiedzając ośrodki, organizacje i stowarzyszenia zajmujące się terapią autyzmu spotkałam się z wykorzystaniem doświadczeń TEACCH w Kostaryce, Portugalii, Słowenii, Wielkiej Brytanii i Grecji. Nigdzie jednak program nie zaobserwowałam, by został on wprowadzony jako rozwiązanie systemowe , jak w Północnej Karolinie.

TEACCH posiada kilka założeń

Zrozumienie kultury autyzmu

Autyzm choć nie jest osobna kulturą, podobnie wpływa na różnice we wszystkich sferach życia:

Sposób myślenia

Ubieranie się

Jedzenie

Pracę

Spędzanie czasu wolnego

Interakcje

Komunikowanie się i wiele innych.

Dostrzegając i rozumiejąc te różnice, nauczyciel ma być niejako tłumaczem międzykulturowym. Z jednej strony wyjaśniając oczekiwania i reguły nie-autystycznego świata swoim uczniom. Z drugiej zaś widząc możliwość zmiany środowiska, by ułatwić funkcjonowanie osobom z autyzmem. Ma widzieć zarówno mocne strony, jak i ograniczenia swoich wychowanków.

Realizując cele kierujemy się zasadami

1. Celem nie jest dążenie do bycia jak osoby neurotypowe, ale osiągnięcie jak najpełniejszego uczestnictwa w środowisku społecznym.

2. Osiąganie celów programu jest możliwe poprzez respektowanie różnic i indywidualizację.

3. Konieczna jest adaptacja środowiska do potrzeb osób z autyzmem.

4. Ośrodki dla osób z autyzmem mają: zwiększać rozumienie osób z autyzmem, sprawiać, że środowisko będzie bardziej zrozumiałe.

Rozumienie sposobu myślenia osób z autyzmem jest istotne we wprowadzaniu strukturalizacji w pracy z dzieckiem i rodziną. Podejście wskazuje na następujące trudności:

Nieumiejętność nadawania znaczenia zachowaniom/ brak wyciągania wniosków, nauki na własnym doświadczeniu

Nadmierna koncentracja na szczegółach

Rozpraszalność uwagi (bodźce zewnętrzne: szum, hałas, bodźce wzrokowe, światło oraz operacje wykonywane w myślach: liczenie, rymowanie)

Rozumienie dosłowne

Trudności w łączeniu różnych faktów/ informacji ze sobą

Problemy z organizacją i sekwencyjnością (co, po czym?)

Trudności z generalizacją

Komunikacja rodzic - nauczyciel-terapeuta

Wprowadzanie zmian w otoczeniu, tworzenie planów lub systemów pracy wymaga komunikacji pomiędzy nauczycielami, rodzicami, terapeutami. Doświadczenie wielu państw pokazuje, że jest podejście TEACCH może mieć bardzo pozytywne wyniki i jest przyjazne osobom ze spektrum autyzmu. Jak większość metod musi być jednak stosowane z dużą rozwagą. Zbyt silna struktura i sztywne rutyny mogą pogłębić brak elastyczności i niechęć do zmian u osób z autyzmem.

Metoda RDI – terapia autyzmu

RDI pokazuje rodzicom nowe drogi budowania kontaktu z dzieckiem ze spektrum autyzmu. Celem terapii jest podwyższenie jakości życia osób z autyzmem, rozumianej jako posiadanie przyjaciół, rodziny i płatnej pracy. Metoda zapewnia całościowe wsparcie dla rodziny: od specjalistów, po informacje do możliwości kontaktowania się z innymi rodzicami.

RDI to skrót od angielskiego Relationship Development Intervention. W Polsce używana jest nazwa Metoda Rozwoju Relacji lub Program Rozwoju Relacji. RDI jest metodą leczenia autyzmu. Program bazuje na relacjach i komunikacji, zakorzeniony jest w podejściu rozwojowym. Program RDI powstał w USA a jego twórcą jest Steven Gutstein – doktor psychologii klinicznej. Dr Gutstein prowadził badania na temat sposobu w jaki małe dzieci stają się kompetentnymi uczestnikami relacji międzyludzkich. Interesował się wczesnymi relacjami dzieci z rodzicami oraz w jaki sposób relacje te sprzyjają nauce myślenia, komunikacji i wchodzenia w związki z innymi. Zauważył, że trudności związane z autyzmem są związane z inteligencją dynamiczną, która kształtuje się we wczesnych relacjach i umożliwia samodzielne rozwiązywanie problemów i elastyczne myślenie. To stało się początkiem dalszych inspiracji.

Celem autora RDI było znaczące polepszenie jakości życia osób ze spektrum autyzmu. Nie poprzestał na podnoszeniu kompetencji, ale chciał osoby z autyzmem przygotowywać do niezależności – nawiązywania przyjaźni, utrzymywania płatnej pracy, zakładania rodziny.

Dlatego główne cele terapii koncentrują się wokół triady autyzmu i są to: budowanie elastyczności w myśleniu, zachowaniu, komunikacji, wykształcenie umiejętności nawiązywania relacji z ludźmi i komunikowania się niezależnie od sytuacji.

W odpowiedzi na te wątpliwości, po wielu latach badań nad wczesnym rozwojem społecznym i latach doświadczeń zawodowych, powstał program RDI. Dr Gutstein wraz ze współpracownikami zajęli się rozłożeniem rozwoju społeczno-emocjonalnego na etapy a każdego z etapów na drobne kroki. Dzięki takiemu usystematyzowaniu celów rozpoczęli przeprowadzanie kolejnych podopiecznych przez rozwój Inteligencji Dynamicznej.

Obecnie program RDI jest całościową interwencją dla dziecka, kolejne rodziny dołączają do społeczności i szkolą się kolejni konsultanci. Na anglojęzycznej oficjalnej stronie RDI można przeczytać o aktualnych działaniach.

Dynamiczna inteligencja jest kluczem

Podstawą RDI jest teoria inteligencji dynamicznej. Według niej procesy myślowe odbywające się naszych mózgach możemy podzielić na statyczne i dynamiczne. Teoria ta ma pokrycie w badaniach aktywności mózgu. Kiedy używamy inteligencji statycznej w mózgu aktywują się proste połączenia pomiędzy neuronami. Inteligancja dynamiczna wymaga aktywności wielu obszarów mózgu jednocześnie.

Działania, które wymagają użycia myślenia statycznego to np.

obliczenie działania: 2+2,

szczotkowanie zębów,

powiedzenie „na zdrowie”, kiedy ktoś kicha,

zatrzymanie się na świetle czerwonym.

Są to czynności zautomatyzowane, które nie wymagają od nas zastanawiania się nad możliwymi rozwiązaniami. Umiejętności statyczne to: naśladowanie, zapamiętywanie faktów i procedur, codzienne nawyki, działanie według planu, pisanie ręczne lub na klawiaturze.

Dynamiczną inteligencję wykorzystujemy w sytuacjach w których istnieje wiele możliwych odpowiedzi np.

planowanie weekendu,

plotkowanie,

flirtowanie,

martwienie się,

stawianie hipotez,

rozpamiętywanie.

Takie działania wymagają elastyczności w myśleniu, integracji różnych funkcji w mózgu. Umiejętności dynamiczne to m. in.: przewidywanie, innowacyjność, szacowanie, rozważanie, podsumowywanie, wnioskowanie.

Inteligencja dynamiczna pozwala nam wykorzystywać całą naszą wiedzę w ciągle zmieniającym się świecie. To inteligencja dynamiczna determinuje powodzenie ważnych działań podejmowanych w życiu.

Pobierz całość materiału -> POBIERZ

_____________________________________________________

Autorka: Pani Monika Bekker-Goska - magister pedagogiki opiekuńczo-wychowawczej, oligofrenopedagog, coach, neurodydaktyk, psycholog motywacji.

Powiązane posty

Udostępnij