Przeprowadzenie w taki sposób ćwiczeń ruchowo-słuchowo-wzrokowych poprawia wymawianie nowo poznanego słowa, zdania czy wiersza. Zadania były wprowadzane stopniowo, a więc podczas kolejnych zajęć liczba angażujących analizatorów wzrastała. Aktywizowana była koordynacyjna funkcja poznawcza i ruchowa, czyli integracja percepcyjno-motoryczna. Ten typ terapii miał na celu rozwijanie wszystkich funkcji dziecka w czytaniu i pisaniu oraz inteligencję percepcyjnomotoryczną, czyli koordynację. Koncentruje się ona przede wszystkim na kształceniu mowy i wpływa na to, aby dziecko z wadą słuchu lub opóźnionym rozwojem mowy przeprowadzić przez kolejne etapy rozwojowe: od słowa do zdania, a od zdania do tekstu i dzięki temu stworzyć mu możliwość werbalnego porozumiewania się. Na zajęciach wykonywaliśmy zwykle łatwe wzory, jak np. wszelkiego rodzaju formy geometryczne (kropki, linie, figury geometryczne). Dobrze jest kontynuować pracę z dzieckiem, wprowadzając wzory literopodobne jako kolejny etap przygotowawczy do nauki pisania i doskonalenia prozodii mowy. Dla dzieci z wadą słuchu wskazana jest praca przy wykorzystaniu tej metody, ponieważ to one posługują się pismem wcześniej niż dzieci słyszące. Podczas prowadzenia zajęć połączyłam pracę indywidualną z dzieckiem z pracą grupową, ponieważ ta ostatnia forma daje dużo korzyści dla rozwoju emocjonalno-społecznego dziecka i przyczynia się do korzystniejszego kształtowania się jego osobowości. Zawsze należy jednak sposób pracy i wybór materiału dobierać pod kątem specjalnych potrzeb edukacyjnych dziecka, z którym się pracuje.
_____________________________
Autorka:
Joanna Rutkowska- nauczyciel edukacji wczesnoszkolnej, psychoterapeuta, nauczycielka techniki, plastyki, muzyki, logopeda i terapeuta SI z terapią behawioralną. Z edukacją związana od 10-ciu lat. Ponadto zajmuję się wczesnym wspomaganiem dzieci i młodzieży z autyzmem, zespołem Aspergera oraz zaburzeniami pokrewnymi. Aktywna w organizacji i zarządzaniu oświatą.