Najważniejsze pojęcia SPE
Terapeuta pracujący z dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych to osoba, która specjalizuje się w udzielaniu wsparcia i terapii dzieciom z różnego rodzaju niepełnosprawnościami lub trudnościami w nauce. Może to być na przykład terapeuta zajęciowy, logopeda, pedagog specjalny, psycholog dziecięcy, fizjoterapeuta czy terapeuta ręki. Celem ich pracy jest pomóc dzieciom w osiągnięciu pełnego potencjału rozwojowego, poprawić ich zdolności funkcjonowania społecznego, emocjonalnego i akademickiego oraz wyposażyć je w umiejętności potrzebne do samodzielności w codziennym życiu. Terapeuci pracują z dziećmi indywidualnie lub w grupach, w zależności od potrzeb i celów terapii.
Poniżej przedstawiamy kilka kluczowych pojęć związanych ze SPE
Specjalne potrzeby edukacyjne - odnosi się do uczniów, którzy potrzebują dodatkowej pomocy i wsparcia w procesie edukacji z powodu fizycznych, emocjonalnych, poznawczych lub społecznych trudności.
.jpg)
Terapia zajęciowa - metoda terapeutyczna, która koncentruje się na świadczeniu wsparcia i pomocy osobom z trudnościami w uczeniu się poprzez wykorzystanie różnych zajęć i technik terapeutycznych.
Terapia mowy - terapia, której celem jest poprawa komunikacji werbalnej u osób mających trudności w mówieniu, rozumieniu lub innych aspektach języka.
Terapia behawioralna - terapia, która skupia się na zmianie negatywnych lub niepożądanych zachowań poprzez naukę pozytywnych wzorców zachowań i umiejętności społecznych.
.jpg)
Indywidualizacja - dostosowanie terapii i programu nauczania do indywidualnych potrzeb i umiejętności ucznia.
Analiza funkcjonalna - proces identyfikacji i zrozumienia czynników lub sytuacji poprzedzających i podtrzymujących niepożądane zachowania u ucznia.
Trening umiejętności społecznych - terapia, która pomaga uczniom rozwijać umiejętności interpersonalne i społeczne, takie jak nawiązywanie kontaktów, rozwiązywanie konfliktów i współpraca z innymi.
Inkluzja - podejście edukacyjne, które zachęca do integracji uczniów ze specjalnymi potrzebami w zwykłych szkołach i klasach, zapewnienie im odpowiedniego wsparcia i środowiska dostosowanego do ich potrzeb.
Ocena i diagnoza - proces określania indywidualnych potrzeb ucznia poprzez analizę jego umiejętności, osiągnięć i trudności w uczeniu się.
Niepełnosprawność intelektualna - stan, w którym osoba ma znacznie niższy poziom umiejętności intelektualnych niż przeciętna osoba w odpowiednim wieku i niewłaściwe funkcjonowanie społeczne, które wymagają szczególnego wsparcia edukacyjnego.
Niepełnosprawność ruchowa - stan, w którym osoba ma trudności z poruszaniem się lub kontrolowaniem ruchu w sposób naturalny i wymaga specjalnego wsparcia edukacyjnego, takiego jak dostęp do specjalnych urządzeń i technologii.
Niepełnosprawność wzrokowa - stan, w którym osoba ma ograniczony lub brak zdolności do widzenia lub rozróżniania obrazów i wymaga specjalnego wsparcia edukacyjnego, takiego jak dostęp do tekstów w formie drukowanej lub w formie alternatywnej (np. brajlowskiej).
Niepełnosprawność słuchowa - stan, w którym osoba ma ograniczony lub brak zdolności słyszenia lub rozumienia mowy i wymaga specjalnego wsparcia edukacyjnego, takiego jak dostęp do tłumacza języka migowego lub urządzeń wspomagających słuch.
Niepełnosprawność emocjonalna i behawioralna - stan, w którym osoba ma trudności w regulacji emocji, radzeniu sobie z trudnościami emocjonalnymi i zachowawczymi oraz nawiązywaniu i utrzymywaniu zdrowych relacji społecznych, co wymaga specjalnego wsparcia edukacyjnego, takiego jak terapia i oddziaływania behawioralne.
Oligofrenopedagog - to osoba specjalizująca się w pedagogice oligofrenopedagogicznej, czyli nauczaniu i opiece nad osobami z niepełnosprawnością intelektualną. Oligofrenopedagogowie są wykwalifikowanymi nauczycielami i terapeutami, którzy przystosowują program nauczania do indywidualnych potrzeb i możliwości osób z niepełnosprawnością intelektualną. Pracują w szkołach specjalnych, placówkach terapeutycznych, ośrodkach rehabilitacyjnych oraz wspierają rodziców i opiekunów w procesie wychowania i edukacji osób z tego rodzaju niepełnosprawnością.
Specyficzne trudności w uczeniu się - stan, w którym osoba ma trudności w nauce w jednym lub kilku obszarach, takich jak czytanie, pisanie, matematyka itp., Wymagające specjalnego wsparcia edukacyjnego, takiego jak dodatkowe zajęcia lub dostosowany program nauczania.
Dysleksja - stan, w którym osoba ma trudności z rozpoznawaniem i zrozumieniem liter, co wpływa na czytanie i pisemną sprawność językową, wymagające specjalnego wsparcia edukacyjnego, takiego jak programy ułatwiające czytanie i pisemne zajęcia terapeutyczne.
Dyskalkulia - jest specyficznym zaburzeniem uczenia się dotyczącym matematyki. Osoby z dyskalkulią mają trudności w rozumieniu i wykorzystywaniu liczb oraz wykonywaniu operacji matematycznych, mimo posiadania przeciętnych lub powyżej przeciętnych zdolności intelektualnych. Objawia się to trudnościami w nauce tabelek mnożenia, rozumieniu pojęć matematycznych, przewidywaniu czasu, oszacowaniu odległości, orientacji przestrzennej i wykonaniu skomplikowanych obliczeń matematycznych. Dyskalkulię często można zdiagnozować u dzieci w wieku szkolnym. Osoby z dyskalkulią mogą jednak rozwijać strategie kompensacyjne i osiągać sukcesy w innych obszarach swojego życia. Wsparcie pedagogiczne i odpowiednie narzędzia mogą pomóc osobie z dyskalkulią w radzeniu sobie w codziennych sytuacjach wymagających umiejętności matematycznych.
Autyzm - stan, w którym osoba ma trudności w komunikacji społecznej, nawiązywaniu relacji społecznych oraz często przejawia stereotypowe zachowania i ograniczone zainteresowania, wymagające specjalnego wsparcia edukacyjnego i terapeutycznego.
Zespół Aspergera - stan, który jest formą spektrum autyzmu, w którym osoba ma trudności w komunikacji społecznej i nawiązywaniu relacji społecznych, jednak zachowuje normalny poziom umiejętności intelektualnych, wymagając specjalnego wsparcia edukacyjnego i terapeutycznego.
ADHD (zespół nadpobudliwości psychoruchowej) - stan, w którym osoba ma trudności w koncentracji, nadpobudliwości i impulsywności, wymagające specjalnego wsparcia edukacyjnego i terapeutycznego.
Dołącz bezpłatnie do Akademii Terapeuty!
Co zyskujesz dołączając do Akademii?
- Bezpłatny, nielimitowany dostęp do szkoleń w "Akademii Trenera".
- Merytoryczne prezentacje poszkoleniowe przygotowane przez prowadzącą.
- Możliwość zadawania indywidulanych pytań do prowadzącej, poprzez ankietę.
- Certyfikat potwierdzający udział w szkoleniu i nabytą wiedzy z obszaru pracy z dziećmi z ADHD.
- Test podsumowujący "Akademię Trenera", abyś mógł/mogła sprawdzić swoją wiedzę.
- Wybrane gry multimedialne z pakietu Eduterapeutica lux ADHD, po każdym szkoleniu.
Zajęcia sensoryczne - to specjalne działania skierowane do dzieci lub osób z różnymi zaburzeniami sensorycznymi, które mają na celu rozwijanie i integrowanie zmysłów. Podczas tych zajęć wykorzystuje się różnego rodzaju bodźce sensoryczne, takie jak dotyk, wzrok, słuch, węch i smak, aby pobudzać i rozwijać zmysły. Zajęcia sensoryczne mają różne formy i mogą obejmować takie czynności jak eksplorowanie różnych tekstur (np. przez dotykanie, gryzienie, wąchanie), manipulowanie różnymi materiałami (np. piaskiem, kaszą, farbami), słuchanie różnych dźwięków i muzyki, obserwowanie różnych obrazów i wzorców, uczestnictwo w ćwiczeniach równowagi i koordynacji ruchowej, oraz wiele innych aktywności stymulujących zmysły.
Percepcja i uwaga słuchowa - Percepcja to proces postrzegania i interpretowania bodźców zmysłowych, takich jak dźwięk, obraz czy dotyk. W przypadku percepcji słuchowej, dotyczy ona procesu odbierania i interpretowania dźwięków za pomocą narządu słuchu. Percepcja słuchowa pozwala nam rozpoznawać i rozumieć dźwięki, różnicować ich wysokość, natężenie, kierunek, oraz rozróżniać różne źródła dźwięków.
Uwaga słuchowa natomiast odnosi się do naszej zdolności skupienia uwagi na dźwiękach. Jest to umiejętność selekcji i koncentracji na konkretnych dźwiękach lub źródłach dźwięków, pomimo obecności innych bodźców słuchowych w otoczeniu. Uwaga słuchowa pozwala nam skupić się na ważnych dźwiękach, ignorując te mniej istotne. W związku z tym, uwaga słuchowa jest istotna dla naszej zdolności do słuchania, zrozumienia i reagowania na dźwięki w naszym otoczeniu.
